দক্ষিণ কোৰিয়াৰ ৰেডিঅ’ত লোকসংগীত

দক্ষিণ কোৰিয়াত লোকসংগীতৰ এক চহকী ইতিহাস আছে, ইয়াৰ শিপা প্ৰাচীন কালৰ পৰাই আৰম্ভ হৈছে। এই ধাৰাটোৰ বৈশিষ্ট্য হৈছে পৰম্পৰাগত বাদ্যযন্ত্ৰ যেনে গায়েজিয়াম (এটা জিথাৰৰ দৰে বাদ্যযন্ত্ৰ), হেজিয়াম (দুটা ডোঙাৰ ফিডল) আৰু ডেজিয়াম (এটা বাঁহৰ বাঁহী)। দক্ষিণ কোৰিয়াৰ অন্যতম উল্লেখযোগ্য লোক সংগীতজ্ঞ হৈছে কিম কোৱাং-চেক, যিয়ে ১৯৮০ আৰু ১৯৯০ চনত সামাজিকভাৱে সচেতন গীতৰ কথা আৰু আত্মাস্পৰ্শী ডেলিভাৰীৰ দ্বাৰা খ্যাতি অৰ্জন কৰিছিল। আন জনপ্ৰিয় শিল্পীসকলৰ ভিতৰত ইয়াং হি-ইউন, কিম ডু-ছু আৰু লি জং-হিউন। দক্ষিণ কোৰিয়াত লোকসংগীত বজোৱা কেইবাটাও ৰেডিঅ’ ষ্টেচন আছে, য’ত বিশ্বজুৰি একাধিক ভাষাত সম্প্ৰচাৰ কৰা কেবিএছ ৱৰ্ল্ড ৰেডিঅ’ আৰু শিক্ষা আৰু সংস্কৃতিৰ প্ৰগ্ৰেমিংৰ বিশেষজ্ঞ ইবিএছ এফএম আছে। গুগাক এফ এম এক জনপ্ৰিয় ষ্টেচন যিয়ে লোকগীতকে ধৰি কোৰিয়ান পৰম্পৰাগত সংগীত বজায়। দক্ষিণ কোৰিয়াত অধিক আধুনিক সংগীতৰ ধাৰাসমূহৰ উত্থান ঘটিলেও লোকসংগীতৰ দৃশ্যপট সজীৱ হৈ আছে আৰু সকলো বয়সৰ শিল্পীক অনুপ্ৰাণিত কৰি আহিছে। পৰম্পৰা আৰু প্ৰামাণ্যতাৰ ওপৰত ইয়াৰ গুৰুত্ব বহুতে মূল্য দিয়ে, কিয়নো ই দেশৰ সাংস্কৃতিক আৰু ঐতিহাসিক ঐতিহ্যৰ সোঁৱৰণী হিচাপে কাম কৰে।