ভাৰতৰ ৰেডিঅ'ত চাইকেডেলিক সংগীত

ভাৰতৰ চাইকেডেলিক সংগীত হৈছে পশ্চিমীয়া চাইকেডেলিক ৰক আন্দোলনৰ প্ৰভাৱত ১৯৬০ চনৰ শেষৰ ফালে আৰু ১৯৭০ চনৰ আৰম্ভণিতে উৎপত্তি হোৱা এক জনপ্ৰিয় ধাৰা। ইয়াত ৰক, জাজ, আৰু লোকৰ লগতে ভাৰতীয় শাস্ত্ৰীয় সংগীতৰ উপাদানসমূহো সন্নিবিষ্ট কৰা হৈছে। চাইকেডেলিক শব্দৰ বৈশিষ্ট্য হৈছে বিকৃত গীটাৰৰ শব্দ, ৰিভাৰ্ব, আৰু ইকো ইফেক্টৰ ব্যৱহাৰৰ লগতে ট্ৰিপি গীতৰ কথা যিয়ে প্ৰায়ে আধ্যাত্মিক বিষয়বস্তুৰ মাজত সোমাই পৰে। ভাৰতৰ চাইকেডেলিক ধাৰাটোৰ অন্যতম জনপ্ৰিয় শিল্পী হৈছে উচ্চ শক্তিৰ পৰিবেশন আৰু মৌলিক ৰচনাৰ বাবে পৰিচিত দিল্লী ভিত্তিক বেণ্ড পৰিক্ৰমা। আন এটা জনপ্ৰিয় গোট হ’ল ইণ্ডিয়ান অ’চেন, যিয়ে ৰক, ফিউজন, আৰু ভাৰতীয় শাস্ত্ৰীয় সংগীতৰ মিশ্ৰণেৰে এক অনন্য শব্দ সৃষ্টি কৰে যিটো ভাৰতীয় সংগীত জগতৰ মূল খাদ্য হৈ পৰিছে। ভাৰতত চাইকেডেলিক সংগীত বজোৱা ৰেডিঅ’ ষ্টেচনসমূহৰ ভিতৰত ইণ্ডিয়া চাইকেডেলিক ৰেডিঅ’ আৰু ৰেডিঅ’ স্কিজ’ইড অন্যতম, যি দুয়োটাই বিশ্বৰ বিভিন্ন প্ৰান্তৰ চাইকেডেলিক আৰু ট্ৰিপি সংগীত বজোৱাৰ বাবে উৎসৰ্গিত। এই ষ্টেচনসমূহত প্ৰায়ে আধুনিক যুগৰ শিল্পীসকলৰ সৈতে ক্লাছিক চাইকেডেলিক ৰক প্ৰদৰ্শন কৰা হয়, যিয়ে এই ধাৰাটো উপভোগ কৰা শ্ৰোতাসকলৰ বাবে সংগীতৰ এক বৈচিত্ৰময় পৰিসৰ প্ৰদান কৰে। সামগ্ৰিকভাৱে ভাৰতত এই চাইকেডেলিক ধাৰাটোৰ প্ৰবল অনুগামী আছে আৰু ই অব্যাহত আছে, পৰম্পৰাগত ভাৰতীয় সংগীতক আধুনিক পশ্চিমীয়া উপাদানৰ সৈতে মিহলাই এক অনন্য আৰু উল্লাসজনক শব্দৰ সৃষ্টি কৰিছে। ক্লাছিক ৰকৰ অনুৰাগী হওক বা মডাৰ্ণ ফিউজন, ভাৰতৰ চাইকেডেলিক সংগীত জগতত সকলোৰে বাবে কিবা নহয় কিবা এটা আছে।