ব্ৰাজিলৰ ৰেডিঅ’ত শাস্ত্ৰীয় সংগীত

ব্ৰাজিলৰ শাস্ত্ৰীয় সংগীতৰ ইতিহাস ঔপনিৱেশিক যুগৰ পৰাই চহকী। দেশখনে আফ্ৰিকান, ইউৰোপীয়, আৰু খিলঞ্জীয়াৰ দৰে বিভিন্ন সংস্কৃতিৰ পৰা প্ৰভাৱ আকৰ্ষণ কৰা শাস্ত্ৰীয় সংগীত শৈলীৰ বৈচিত্ৰ্যপূৰ্ণ পৰিসৰৰ গৌৰৱ কৰে। ব্ৰাজিলৰ কিছুমান জনপ্ৰিয় সুৰকাৰৰ ভিতৰত ব্ৰাজিলৰ শাস্ত্ৰীয় সংগীতৰ বিকাশৰ অন্যতম গুৰুত্বপূৰ্ণ ব্যক্তিত্ব হেইটৰ ভিলা-লোবছ ক্লাউডিঅ' ছান্টোৰো আৰু কেমাৰ্গো গুয়াৰ্নিয়েৰী।

১৮৮৭ চনৰ পৰা ১৯৫৯ চনলৈকে জীয়াই থকা ভিলা-লোবছক ইয়াৰ ভিতৰত অন্যতম বুলি গণ্য কৰা হয় ব্ৰাজিলৰ আটাইতকৈ উল্লেখযোগ্য সুৰকাৰ। তেওঁৰ ৰচনাত ব্ৰাজিলৰ বিভিন্ন লোক উপাদান অন্তৰ্ভুক্ত কৰিছিল, য'ত অপেৰা, চিম্ফনী, চেম্বাৰ মিউজিক, একক গীটাৰৰ টুকুৰা আদি আছিল। ক্লাউডিঅ' ছান্টোৰো আছিল ১৯১৯ চনৰ পৰা ১৯৮৯ চনলৈকে জীয়াই থকা এজন সুৰকাৰ আৰু পৰিচালক। তেওঁৰ চিম্ফনী, কনচাৰ্ট' আৰু বেলেটৰ বাবে পৰিচিত, যিবোৰৰ বৈশিষ্ট্য হৈছে পৰম্পৰাগত ইউৰোপীয় শাস্ত্ৰীয় সংগীত আৰু ব্ৰাজিলৰ লোকসংগীতৰ উপাদানৰ মিশ্ৰণ।

আন এজন গুৰুত্বপূৰ্ণ সুৰকাৰ হৈছে কামাৰ্গো গুয়াৰ্নিয়েৰী, যিয়ে ১৯০৭ চনৰ পৰা ১৯৯৩ চনলৈকে জীয়াই আছিল।তেওঁ চিম্ফনী, চেম্বাৰ মিউজিক, আৰু কণ্ঠ আৰু পিয়ানোৰ বাবে সংগীত ৰচনা কৰিছিল। গুয়াৰ্নিয়েৰীৰ ৰচনাসমূহৰ সুৰ আৰু ছন্দৰ বাবে পৰিচিত, যিবোৰ ব্ৰাজিলৰ লোকসংগীত আৰু জাজৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত।

ব্ৰাজিলত কেইবাটাও ৰেডিঅ' ষ্টেচন আছে যিয়ে শাস্ত্ৰীয় সংগীত বজায়। ইয়াৰে অন্যতম জনপ্ৰিয় হৈছে চাও পাওলোত অৱস্থিত কালচাৰা এফ এম। ইয়াত বেৰক, ক্লাছিকেল, আৰু সমসাময়িককে ধৰি বিভিন্ন ধৰণৰ শাস্ত্ৰীয় সংগীতৰ ধাৰা বজায়। আন এটা জনপ্ৰিয় ৰেডিঅ’ ষ্টেচন হৈছে ৰেডিঅ’ এম ই চি, যিটো ব্ৰাজিলৰ সংস্কৃতি মন্ত্ৰালয়ে পৰিচালনা কৰে। ৰেডিঅ' এমইচিয়ে কনচাৰ্ট, অপেৰা, বেলেটকে ধৰি শাস্ত্ৰীয় সংগীতৰ বিভিন্ন অনুষ্ঠান সম্প্ৰচাৰ কৰে।

সামৰণিত ক'ব পাৰি যে ব্ৰাজিলৰ শাস্ত্ৰীয় সংগীতৰ এক সমৃদ্ধ ইতিহাস আছে আৰু ই বিভিন্ন সংস্কৃতিৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত। দেশখনত কেইবাজনো উল্লেখযোগ্য সুৰকাৰৰ সৃষ্টি হৈছে, যেনে হাইটৰ ভিলা-লবছ, ক্লাউডিঅ’ ছান্টোৰো, আৰু কেমাৰ্গো গুয়াৰ্নিয়েৰী। ব্ৰাজিলত কেইবাটাও ৰেডিঅ’ ষ্টেচন আছে যিয়ে শাস্ত্ৰীয় সংগীত বজায়, যাৰ ফলত শ্ৰোতাসকলে এই সংগীতৰ ধাৰাটো উপভোগ কৰাৰ এক মঞ্চ প্ৰদান কৰে।