ৰেডিঅ'ত সিংহলী সংগীত

সিংহলী সংগীত হৈছে শ্ৰীলংকাৰ পৰম্পৰাগত সংগীত, যাৰ ইতিহাস ২৫০০ বছৰতকৈও অধিক পুৰণি। ভাৰতীয়, আৰব আৰু ইউৰোপীয় সংগীতৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত যদিও ইয়াৰ নিজস্ব অনন্য শৈলী আৰু বাদ্যযন্ত্ৰ আছে। সিংহলী সংগীতৰ আটাইতকৈ জনপ্ৰিয় ৰূপটোক "বাইলা" বুলি কোৱা হয়, যিটো পৰ্তুগীজ সংগীতৰ পৰা উৎপত্তি হৈছে আৰু ইয়াৰ দ্ৰুত টেম্পো আৰু প্ৰাণৱন্ত নৃত্যৰ ছন্দৰ বৈশিষ্ট্য।

সিংহলী সংগীতৰ কিছুমান জনপ্ৰিয় শিল্পীৰ ভিতৰত ভিক্টৰ ৰত্নায়কে, সনাথ নন্দশিৰি, অমৰাশিৰি পেইৰিছ, সুনীল এদিৰিসিংহ আৰু নন্দ মালিনী। এই শিল্পীসকলে সিংহলী সংগীতৰ বিকাশ আৰু জনপ্ৰিয়তাত যথেষ্ট অৰিহণা যোগাইছে, আৰু তেওঁলোকৰ কামৰ বাবে অসংখ্য বঁটা আৰু প্ৰশংসা লাভ কৰিছে।

শ্ৰীলংকাত কেইবাটাও ৰেডিঅ' ষ্টেচন আছে যিয়ে সিংহলী সংগীত বজায়, বহুতো দৰ্শকক খাদ্য যোগান ধৰে। কিছুমান জনপ্ৰিয় ৰেডিঅ’ ষ্টেচনৰ ভিতৰত আছে ছিৰাছা এফ এম, হিৰু এফ এম, আৰু শ্বা এফ এম। এই ৰেডিঅ’ ষ্টেচনসমূহে কেৱল সিংহলী সংগীত বজোৱাই নহয়, বাতৰি, ক্ৰীড়া, আৰু অন্যান্য আগ্ৰহৰ বিষয়সমূহৰ ওপৰত লাইভ আপডেটও প্ৰদান কৰে। স্থানীয় সংগীত সম্প্ৰদায়ক একত্ৰিত কৰি উদীয়মান শিল্পীসকলক তেওঁলোকৰ প্ৰতিভা প্ৰদৰ্শনৰ বাবে এক মঞ্চ প্ৰদান কৰি লাইভ কনচাৰ্ট আৰু অনুষ্ঠানৰ আয়োজন কৰে। সামগ্ৰিকভাৱে সিংহলী সংগীত শ্ৰীলংকাৰ সংস্কৃতিৰ এক অবিচ্ছেদ্য অংগ হৈয়েই আছে আৰু আধুনিক যুগতো ইয়াৰ বিকাশ আৰু উন্নতি অব্যাহত আছে।