Биёед, барои ҳама муҳити ДУО, ПАС, ларзишҳои хубро фароҳам оварем. Ширкати мо имрӯз пас аз се лаҳза БАРНОМАИ МАХСУС - СУЛҲ, ОРЗУИ ЭҲТИМОЛЕ... Аз хар кучо овозхо ба гуш мерасанд, пичирросхо, нолахо, нолахои дарду алам. Бисёриҳо мепурсанд: СУЛҲИ мо куҷост? Мо қариб ҳамеша берун аз он чизеро меҷӯем, ки ҳамеша дар дохили мо буд. СУЛХ, чунон ки рузе дустамон Падре Зезинхо гуфта буд, набудани Чанг не, мавчудияти ИШК аст. Биёед дар ин занҷири сулҳ ва некӣ муттаҳид шавем. Шаҳри мо АРАКАТИ, давлати мо, миллати мо, ҷаҳон ба СУЛҲ ниёз дорад. Биёед аз ҳар яки мо оғоз кунем.
Шарҳҳо (0)