Кучманчй ва дахонй санъати бархаворо ба вучуд меоварад. Кам сабт шудааст, ки ин санъати олӣ ва амиқ хотираро салтанати худ месозад. Шеъри Ҳасанӣ дар тӯли асрҳо ҳарфҳои ашрофи худро ба даст оварда, муҳайёи он дар пайи таҳаввулот, таҷдиду таъсирот ба худ як фанни бадеиро ташкил додааст. Ҳар чизе, ки ба рӯҳи инсон таъсир мерасонад, гуфта мешавад, аммо аз ҷониби табиате, ки ҳам бунёдкор ва ҳам ором аст, аз ҳад зиёд муайян карда мешавад. Биёбон коинот аст, ки бо рамзҳо, қонунҳо ва сарнавишти ногузираш. Бузургие, ки қариб ду уқёнусро ба ҳам мепайвандад, ҳамеша бо гуногунрангӣ ва ягонагии худ ҳайрат мегузорад. Гӯш кардани он, ҳамаи ин маънои равшанеро ба вуҷуд меорад.
Шарҳҳо (0)