Mjeshtrit marokenë të medinave të lashta i dhanë artit një legjitimitet të dyfishtë. Arti i duarve që lind objekte të jashtëzakonshme. Dhe arti i fjalëve që ka krijuar një korpus që përbën vetë thelbin e Malhoun. "Përbërja" mund të thuhet, por e gjithë muzika është një kompozim. Por ndoshta kjo është muzikë që kompozon me fjalë të përditshme. Këto fjalë nuk janë as studimore, as të mësuara, aq më pak eruditëse, por të një thjeshtësie dialektore konfuze. Gjithçka shkon atje: dashuria, gratë, natyra, bizhuteritë, pranvera, gastronomia, pikëllimet, vuajtjet, gëzimi, besimi etj. Gjithçka peshohet në trebuxhetin e kënaqësive dhe kënaqësive. Një botë e hapur, kurioze, tolerante dhe mbi të gjitha unike. Meknes, Sale, Fez, Marrakech, Algjer, Tlemcen etj. Të gjitha këto qytete ende rezonojnë me këtë muzikë të vëllazërisë dhe dashurisë.
Komentet (0)