Radio Cacique miało pierwszą kobietę radiooperatora na Haiti.
Obrona wolności słowa zawsze była naszym priorytetem. W 1964 roku byliśmy świadkami wyjazdu na wygnanie dwóch naszych członków założycieli: Rogera San Millana i Anthony'ego Phelpsa. W latach 1963-1969 pracownie zostały przeniesione na piętro z domu Adesky'ego przy rue Traversière. W tym okresie do zespołu dołączyli Gérard Camfort, Eddy Zamor, Wilson M. Pierrelus, Jacques Sampeur, Rockefeller Jean-Baptiste. Niektórzy wciąż będą pamiętać audycje poświęcone wyłącznie orkiestrze Nemours Jean-Baptiste „reklamy kacyków” i „wywieszanie czerwono-białej flagi”, nie zapominając o audycjach muzyki haitańskiej, których gospodarzem był Jacques Sampeur, a zwłaszcza w soboty zarezerwowane dla Tabou Kombinacja. Widownia (teatr radiowy) Radia Cacique widziała również wielu artystów i orkiestry, takie jak Nemours Jean-Baptiste i Webert Sicot, mini jazz, jak The Ambassadors, The Diplomats, the Vickings, w tym Jean-Claude Carrie, były dyrektor z Radia Cacique i wytrawny muzyk, był ojcem chrzestnym. Od 1969 do 1972 roku Radio Cacique widziało, jak jego studia zostały przeniesione na Place Jérémie (niezbyt dużo), do tanecznej restauracji „l'Oasis” (obok kina Eldorado), należącej do znanego dziennikarza, byłego lidera karnawału grupy „LOBODIA”, byłego burmistrza Port-au-Prince: André Juste, który również przez wiele lat był częścią naszego personelu.
Komentarze (0)