ਰੇਡੀਓ 'ਤੇ ਚੋਰੋ ਸੰਗੀਤ

ਚੋਰੋ ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ ਦੇ ਸਾਜ਼ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਧਾ ਹੈ ਜੋ 19ਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਉਭਰਿਆ। ਇਸਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਬੰਸਰੀ, ਕਲੈਰੀਨੇਟ, ਗਿਟਾਰ, ਕੈਵਾਕੁਇਨਹੋ ਅਤੇ ਪਰਕਸ਼ਨ ਦੇ ਛੋਟੇ ਜੋੜਾਂ ਦੁਆਰਾ ਵਜਾਏ ਗਏ ਵਰਚੁਓਸੋ ਧੁਨਾਂ ਅਤੇ ਸਿੰਕੋਪੇਟਿਡ ਤਾਲਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਦੁਆਰਾ ਦਰਸਾਈ ਗਈ ਹੈ। ਸੰਗੀਤ ਅਕਸਰ ਸੁਧਾਰਾਤਮਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਸੰਗੀਤ, ਅਫਰੀਕੀ ਤਾਲਾਂ ਅਤੇ ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲੀਅਨ ਲੋਕ ਸੰਗੀਤ ਤੋਂ ਇੱਕ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਪ੍ਰਭਾਵ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।

ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਚੋਰੋ ਸੰਗੀਤਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਪਿਕਸਿੰਗੁਇਨਹਾ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਕਲਾਸਿਕ ਚੋਰੋ ਰਚਨਾਵਾਂ ਲਿਖੀਆਂ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ "ਕੈਰਿਨਹੋਸੋ" ਅਤੇ " ਲਾਮੈਂਟੋਸ।" ਹੋਰ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਕਲਾਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜੈਕਬ ਡੋ ਬੈਂਡੋਲਿਮ, ਅਰਨੇਸਟੋ ਨਾਜ਼ਰੇਥ, ਅਤੇ ਵਾਲਡੀਰ ਅਜ਼ੇਵੇਡੋ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।

ਚੋਰੋ ਦਾ ਇੱਕ ਅਮੀਰ ਇਤਿਹਾਸ ਹੈ ਅਤੇ ਅੱਜ ਵੀ ਬ੍ਰਾਜ਼ੀਲ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ। ਸ਼ੈਲੀ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਰੇਡੀਓ ਸਟੇਸ਼ਨ ਹਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਰੇਡੀਓ ਚੋਰੋ, ਚੋਰੋ ਏ ਚੋਰੋ, ਅਤੇ ਰੇਡੀਓ ਚੋਰੋ ਈ ਸੇਰੇਸਟਾ। ਇਹ ਸਟੇਸ਼ਨ ਕਲਾਸਿਕ ਅਤੇ ਸਮਕਾਲੀ ਚੋਰੋ ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਮਿਸ਼ਰਣ ਖੇਡਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿਲੱਖਣ ਅਤੇ ਜੀਵੰਤ ਸ਼ੈਲੀ ਨੂੰ ਖੋਜਣ ਅਤੇ ਆਨੰਦ ਲੈਣ ਦਾ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕਾ ਹਨ।