Դասական երաժշտությունը խորը պատմություն ունի Սիրիայում, որը սկսվում է Օսմանյան ժամանակաշրջանից, երբ երկիրը կայսրության մաս էր կազմում: Ժանրը երկար ժամանակ գնահատվել է որպես երաժշտության հեղինակավոր ձև՝ արաբական, թուրքական և եվրոպական ազդեցությունների յուրահատուկ խառնուրդով: Այն հայտնի է դարձել իր մեղեդային մեղեդիների միջոցով զգացմունքներ փոխանցելու և պատմություններ պատմելու կարողությամբ: Սիրիայում ամենահայտնի դասական երաժիշտներից է Ղասան Յամմինը, ուդի նշանավոր նվագող, ով ստեղծել է բազմաթիվ ստեղծագործություններ, որոնք համատեղում են ավանդական և ժամանակակից ոճերը: Մյուս նշանավոր արտիստներից են Օմար Բաշիրը, ով հեղափոխել է ուդի օգտագործումը կոմպոզիցիայի մեջ, և Իսսամ Ռաֆեան, որը հայտնի է իր իմպրովիզացիայով և փորձարարական մոտեցմամբ։ Սիրիայում դասական երաժշտություն նվագող ռադիոկայանները ներառում են «Սուրիա ալ-Ղադ» և «Ռադիո Դիմաշք» ռադիոկայանները, որոնք հեռարձակում են երաժշտություն ինչպես տեղական, այնպես էլ միջազգային արտիստներից այս ժանրում: Այս կայանները հնարավորություն են տալիս շարունակել դասական երաժշտության սիրիական հարուստ ժառանգությունը՝ այն հասանելի դարձնելով ավելի լայն լսարանի համար: Չնայած երկրում շարունակվող պատերազմին և անկարգություններին, դասական երաժշտությունը մնում է Սիրիայի մշակույթի կարևոր ասպեկտը և ծառայում է որպես ժողովրդի հույսի խորհրդանիշ: Ժանրը շարունակում է ծաղկել՝ միաժամանակ ներծծվելով ժամանակակից ազդեցություններով՝ արտացոլելով սիրիացի ժողովրդի ճկունությունն ու հարմարվողականությունը: