صنعتگران مراکشی مدینه های باستانی به هنر مشروعیت مضاعف می دادند. هنر دست ها که اشیاء استثنایی را به وجود می آورد. و هنر کلام که مجموعه ای را به وجود آورده است که جوهر مالهون را تشکیل می دهد. شاید بتوان گفت «ترکیب»، اما همه موسیقیها یک ترکیب هستند. اما شاید این موسیقی است که با کلمات روزمره می سازد. این کلمات نه علمی هستند و نه آموختنی، حتی کمتر دانشمند، بلکه دارای سادگی گویشی گیج کننده ای هستند. همه چیز آنجا می رود: عشق، زنان، طبیعت، جواهرات، بهار، خوراک شناسی، غم ها، رنج ها، شادی ها، ایمان و غیره. همه چیز در سبد لذت ها و لذت ها سنجیده می شود. جهانی باز، کنجکاو، بردبار و بالاتر از همه منحصر به فرد. مکنس، فروش، فاس، مراکش، الجزایر، تلمسان و غیره همه این شهرها هنوز با این موسیقی برادری و عشق طنین انداز هستند.
نظرات (0)